Sabahattin Ali / İçimizdeki Şeytan

"İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim, fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiillerimin daimi bir mesulünü bulmuştum: Buna içimdeki şeytan diyordum, müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum. Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizdeki şeytan yok... İçimizdeki aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var..." Bu romanında, toplumsal gündemin kişilikler üzerindeki baskısını ve güçsüz insanın "kapana kısılmışlığını" gösteriyor Sabahattin Ali. Aydın geçinenlerin karanlığına, "insanın içindeki şeytan"a keskin bir bakış.

(Arka Kapaktan)

Ben kitabı epey bekletmiştim biraz daha zamanı var deyip deyip bu zamana kadar okumadım.Kitapsız kalınca ki dört bir yanım kitapla çevrili iken nasıl oluyor anlamıyorum ama oluyor işte buna gitti elim ve okumaya caşladım.Acıkcası ben en cok Kürk Mantolu Madonna'yı sevmişim.Bu kitaptan etkilendim sadece; altı çizili bir sürü paragrafım cumlem var.

örneğin; 

ahmaklık sade ahmaklara değil, akıllı olduklarını sananlara da hükmediyor!"

Hiçbir insan seven bir insanın karşısında alakasız olamaz.

İnsanların en zayıf tarafları, sormadan, araştırmadan, düşünmeden, kafalarını patlatmadan inanmak hususundaki hayret verici temayülleridir. Dünyadaki yalancı peygamberleri yetiştirmek ve beslemek için en iyi gübre, işte bu bilmeden inanmak için çırpınan kalabalıktır.

İçimizdeki Şeytan;İnsanın kendi iç çelişkileriyle ve mükemmel olan zekasını nasıl çürüttüğünü romanın sonunda okuyucu cok ıyı ıdrak edebılıyor.Ben bile iç dünyamı gözden geçirdim.o kadar diyim siz anlayın arkadaşlar..